W sobie samych znaleźć możemy obraz Boży, czyli obraz Trójcy najświętszej. Bo i my naprzód jesteśmy; i wiemy o tym, że jesteśmy; i miłujemy i to nasze istnienie i tę naszą świadomość. W tych zaś trzech rzeczach wzmiankowanych, nie dręczy nas żaden fałsz.
O tym, że jestem, że wiem o tym i lubię to, jestem najpewniejszy, bez żadnego złudnego wyobrażania sobie obrazów czy widziadeł. Co do tych prawd nie ma żadnej obawy wobec takich zarzutów Akademików, gdy pytają: a cóż będzie, jeśli się mylisz? Jeśli się mylę – to dowód, że jestem. Ten co nie istnieje, nie może się mylić, skoro się mylę, to właśnie dlatego istnieję.
Jeśli tedy jestem, skoro się mylę, to jakże mogę się mylić w tym, że jestem, skoro pewnym jest, że istnieję, gdy się mylę. Ponieważ więc byłbym, gdybym się mylił, to choćbym się i mylił, to niewątpliwie nie mylę się w tym, iż wiem, że jestem. Stąd wynika, że i co do tej mojej świadomości, iż jestem, nie mylę się.
Św. Augustyn – Obraz Trójcy świętej w naturze człowieka. Państwo Boże XI, XXVI.